Gail Tverberg is een Amerikaans actuaris: zij berekent klimaatrisico’s zoals ze verzekeringsrisico’s bekijkt, dus louter op basis van de cijfers. Voor de zoveelste keer wordt ons voorspeld dat het financieel systeem niet houdbaar is, maar niemand weet hoelang de constructie het nog houdt. Daarover schrijft ze een blogpost, Headed for a Collapsing Debt Bubble, enkele (ingekorte) citaten:
Kan de VS-stimuleringswet (1.9 triljoen $), plus pakketten in andere landen, de wereldeconomie echt uit de recessie van 2020 halen? Dat denk ik niet. De economie draait op energie, veel meer dan op steeds meer schulden. Onze energieproblemen lossen we niet op in zes maanden of een jaar. De economie lijkt eerder op weg te zijn naar een ineenstorting van de schuldenzeepbel. Uiteindelijk zullen we misschien een reset van het mondiale financiële systeem zien, wat leidt tot minder uitwisselbare valuta’s, veel minder internationale handel en een dalende productie van goederen en diensten. Sommige landen kunnen het zwaar krijgen of zelfs instorten.
Intussen wind- en zonne-energie opdrijven is geen adequaat alternatief voor olie, zelfs niet voor puur elektriciteitsproductie. Het is gewoon een energieproduct dat sterk gesubsidieerd wordt en op die manier rendabel kan worden voor zijn producenten. Het klinkt mooi, “schone energie.” Helaas is de werkelijke waarde ervan lager dan de productiekosten. (…)
Stijgende schulden gaan leiden tot hogere rentetarieven en hogere olieprijzen, waardoor bedrijven het steeds minder goed gaan doen. Dit zal de economie zodanig vertragen dat de schuldenberg een gigantisch probleem wordt. (…) Papieren rijkdom zal zijn waarde verliezen. (…) Enkele jaren later gaan landen overal ter wereld wellicht nieuwe munten invoeren die minder gemakkelijk uitwisselbaar zijn met andere munten. De internationale handel zal sterk afnemen. De levensstandaard van de meeste mensen verschrompelt. (…)
Ik betwijfel of de nieuwe munten elektronisch zullen zijn. Het zal al moeilijk genoeg worden om elektriciteit te blijven leveren in economieën die steeds meer uitsluitend op lokale hulpbronnen moeten vertrouwen. Het zou dan een slecht idee zijn om een munt te hebben die alleen afhankelijk is van elektriciteit.
20/3/2021
En in 2012 klonk het al in Climate change: the standard fixes don’t work:
Als we echt de CO2-uitstoot in de wereld willen verminderen, moeten we kijken naar het terugdringen van de wereldbevolking, het verminderen van de wereldhandel en het ter plaatse “essentiële” goederen en diensten maken. Het is echter twijfelachtig of veel landen vrijwillig gebruik zullen maken van deze benaderingen. Het lijkt waarschijnlijk dat Nature uiteindelijk zijn eigen oplossing zal bieden, misschien door hoge olieprijzen en zwakheden in het mondiale financiële systeem te werken.
Conclusie: overheidsmaatregelen gaan het klimaat niet echt helpen, mogelijk integendeel. Maar een economisch-financiële verschrompeling kan de uitstoot mogelijk drastisch terugdringen. Alleen de vraag of dat voor ons zo’n leuk perspectief is…?
Zie ook: Wyy collapse occur 26/2/2021
En wat zit er in de pijplijn voor 2021, volgens Tverberg?
In veel opzichten is het goed dat we echt niet weten wat ons voor 2021 te wachten staat. Ik zie ons huidige economische probleem als veel meer een energieprobleem dan een COVID-19-probleem. En alle aspecten van de bbp-productie vereisen energieverbruik. Een enorme daling van het energieverbruik zal waarschijnlijk de komende jaren een ontwrichting betekenen in de wereldeconomie. Als de situatie ontspoort, willen velen van ons niet echt weten hoe erg het wordt.
Een paar dingen die je in 2021 (en daarna) kunt verwachten
[1] meer staatsgrepen of verkapte staatsgrepen
[2] meer schuldenbubbels die barsten
[3] trage vooruitgang bij het terugdringen van COVID-19
[4] bezuinigingen op onderwijs van alle aard, behalve “winstgevende” richtingen
[5] uiteenvallen van internationale verbanden (bv. VK)
[6] globalisering slabakt; meer concurrentie tussen landen
[7] haperingen in de aanvoer: meer lege schappen in winkels
[8] meer elektrische storingen, vooral op locaties waar de afhankelijkheid van wind en zonne-energie voor elektriciteit hoog is
[9] mogelijke hyperinflatie, omdat landen steeds meer schulden aangaan en elkaar niet langer vertrouwen.
[10] nieuwe manieren van oorlogvoeren: bio (virussen), cyber (internet, distributienetten)
Conclusie
Het ziet ernaar uit dat we vanaf 2021 op een erg hobbelige weg rijden. Ons echte probleem is een energieprobleem waarvoor we geen oplossing hebben.