Tag archieven: extinctie

De logische volgorde

En wat mogen we eigenlijk verwachten, de volgende 10-20 jaar? Twee bronnen, beetje lukraak gekozen:

  1.  IPCC AR6 van augustus 2021, mooi samengevat door Peter Carter (How bad can it be, op youtube)
  2.  een “hoopgevend” (!) scenario van Livescience, in gesprek met klimaatoptimist Michael Mann, citaat: Anders gezegd: de gevolgen van klimaatverandering zullen er wellicht niet direct toe leiden dat de mensheid uitsterft, maar het kan wel leiden tot gebeurtenissen die honderden miljoenen, zelfs miljarden (!) levens in gevaar brengen.

Dus, wat te verwachten? Drie logische fases…

1. meer extreem weer (2010-2025)

Meer stormen, droogtes, vloedgolven en zo. Denk in België aan scenario’s zoals de overstromingen van 14 juli 2021, Ruisbroek 1976 of Als de dijken breken. Omgekeerd, de droogtes van 2011, 2017 en 2018.

Wereldwijd, stormen als orkaan Katrina, orkaan Sandy, kernramp Fukushima, natuurbranden als in de VS en in Rusland, enzovoort, maar wel frequenter en een tikkeltje erger, keer op keer opnieuw.

2. misoogsten > hongersnood > massamigraties en oorlog (2026-2039)

Extreem weer met stormen en vooral droogtes wordt de oorzaak van misoogsten. Aanvankelijk worden de voedseltekorten opgevangen door internationale handel en desnoods noodhulp. Maar minder dan een kwart van het totale landbouwareaal op aarde (de “voedselgordel”) produceert bijna driekwart van de belangrijkste voedselgewassen (maïs, tarwe en rijst). Bij een zware klimaatimpact in deze “gordel” is er dus een risico op “multi-breadbasket failure“,(1) en dan volstaat de handel niet meer. Intussen blijft het extreem weer huis houden, wat de zaken compliceert.

Waar het rijke westen zich in deze fase wellicht nog een tijd staande kan houden (hoewel met een drastisch lager welvaartsniveau), is dat in de volgende fase veel minder evident. En dan dreigt “code rood voor de mensheid” (A. Guterres, augustus 2021) werkelijk te worden:

3. maatschappelijke instorting (2040…?)

Zoals voor zovele historische voorbeelden van maatschappelijke instoriing, kan ook voor ons de klok luiden.

P.S.: intussen kunnen daar nog ’s pandemieën en beurs/bankcrashes komen tussenfietsen natuurlijk… Daar staat emotioneel wel tegenover dat mensen in noodsituaties ook het beste van zichzelf geven, tenminste toch in kleine, eigen kring. Daarbuiten? Lees Parable of the sower (wel toegespitst op de VS).

1 The conversation, what if…

Doyle: we gaan naar 10°C, en bij 4°C is het afgelopen

“Grofweg gesproken is u verteld dat we misschien 1,5c of 2c graden boven de pre-industriële temperatuur zullen stijgen. Dat is niet waar. Dat is in feite voorbijgestreefde wetenschap, en het is fundamenteel fout. Er is geen enkele onafhankelijke wetenschapper van de wereld die die positie nu nog zou ondersteunen. We gaan eigenlijk naar 10 graden opwarming die binnen 20 tot 30 jaar kan plaatsvinden. En op weg naar 10 graden, passeren we 4 graden. Nu is vier graden interessant omdat dat betekent: game over voor de mensheid. Houd dat dus in gedachten. Ik maak dit niet zomaar op.”

“Our only option is to stop pretending that we are ‘going green'”.

Wat meteen een vraag doet rijzen: wanneer gebeurt 4°C onderweg naar 10°C? Als 10°C binnen 20-30 jaar op het programma staat, dan is het waarschijnlijk  om 4°C te situeren binnen 8-15 jaar (de lezing is gehouden in 2019). Helaas is dat binnen het leven van vrijwel de hele wereldbevolking van nu (8 miljard). Van impact gesproken!

Counterpunch concludeert nuchter: als Doyle maar half gelijk heeft, OK dan schuift het fatale jaartal wat op… Mooi vooruitzicht! Lees het artikel op counterpunch 22/5/2020 .

Presentatie op youtube

Hieronder een dia uit de presentatie van Doyle (youtube, 1/9/2019, 24′), en commentaar bij het filmpje.

John Doyle is a long time EU staffer stationed in Brussels. (…) Here is John’s ‘catastrophe-check’ to UN aid agencies. Diplomacy is the art and science of posturing, distortion and fabrication about underlying false and ideological mental positions about reality.  We are operating under a global political network of self-delusional agencies and individuals who seem to believe that if they just keep repeating a false narrative about Reality it will become true and real.  Parties to the climate talks need to stop talking so much and start acting.  But for this to happen, the world’s citizens need to take them to account. The Student Strikes and other forms of civil disobedience are what’s needed, but much more of it. One day a week of student striking is an inadequate response for a future being stolen for a full seven-days a week forever. (…) (youtube, 1/9/2019, 24′)

Koralen vertonen rampgedrag, en bereiden zich voor op uitsterving

Ongelooflijk, en eigenlijk beangstigend rapport van een internationaal onderzoeksteam: koralen, kolonies van bloemdieren, vertonen momenteel een reeks dynamische overlevingsreacties die sterk gelijken op hun reacties tijdens de vorige uitstervingsgolf van 66 miljoen jaar geleden, toen o.a. de dinosauriërs verdwenen. De reacties bestaan onder meer uit een migratie naar diepere zeelagen, niet-symbiotische relaties met algen, meer solitaire vormen (of kleinere kolonies), en weerstand tegen koraalverbleking.

En hoe kwamen de wetenschappers dit te weten? Door vergelijking met fossielen: koralen laten namelijk een uitstekende afdruk na in de fossielen, zodat we vrij precies weten hoe ze zich gedroegen in het verre verleden. Fossiele koraalgegevens tot 250 miljoen jaar terug werden voor deze studie vergeleken met recent koraalgedrag.

De koralen schijnen zich voor te bereiden op een sprong over de uitstervingsgrens, terwijl wij mensen het pedaal nog wat dieper induwen
(onderzoeker David Gruber)

 

Australische Low Impact Man: Over en out in 2024

De Australische “Low Impact Man” Michael Mobbs ziet de bui hangen. Deze 69-jarige milieuadvocaat bouwde zijn stadswoning in Sydney om tot een off-grid, zelfstandige entiteit: water (aan- en afvoer), elektriciteit, alles autonoom. Hij schreef er boeken over, en organiseert wekelijks rondleidingen voor geïnteresseerden.

Nu verwacht hij een complete maatschappelijke meltdown, over 3 tot 5 jaar (dus 2024 ten laatste). Het is een beetje zoals iemand die kanker heeft, en te horen krijgt dat hij nog hooguit vijf jaar te leven heeft. Grote steden worden onveilig, al na een paar dagen voedseltekorten breken daar rellen uit, en erger. Verwacht niet dat de regering je helpt, want die zullen eerst voor zichzelf zorgen. Wie zich heeft voorbereid op een meer autonoom leven, staat er beter voor, maar toch…

total breakdown within the next three to five years (2019-2024)

Mogelijk is de (milieu)situatie in Australië een stuk erger dan in België, en ook Mobbs zelf heeft zijn momenten van twijfel: “misschien ben ik toch een doemdenker?”. Maar uiteindelijk staat zijn besluit vast: hij zoekt een afgelegen plek, “ergens waar veel bomen zijn, want daar is water” (Australië kampt met droogtes). Intussen werkt hij al aan zijn volgende project, een volledig duurzaam prefabhuis, gemaakt uit recyclagemateriaal.

Mijn eco-stadswoning heeft wel iets teweeggebracht: soepeler regels, meer aandacht voor duurzaamheid, dus geen complete mislukking. Zijn twee volwassen kinderen staan totaal onverschillig tegenover een mogelijke catastrofe. Ik heb geprobeerd met ze te praten, maar ze kunnen zich gewoon niet voorstellen dat het leven niet gewoon doorgaat zoals het nu is. Mobbs’ aankondiging (en gesprek met The Guardian) kwam niet toevallig de dag voor de wereldwijde schoolstaking op 20-21 september.

Wat voor hem de doorslag gaf, afgezien van zijn jarenlange waarneming van de aftakeling van het Australische milieu, was het artikel Facing Extinction van Catherine Ingram (feb-sep 2019).

Lees het hele verhaal bij The Guardian 28/9/2019

Facing Extinction (Catherine Ingram)

catherineingram.com (feb-sep 2019)

Een heldere en uitgebreide tour d’horizon van onze hopeloze situatie. Catherine Ingram geeft eerst een samenvatting van wat je al in 2016 en uitgebreider, maar niet zo netjes opgelijst, had kunnen lezen bij onder meer Guy McPherson of Arctic-News of The Uninhabitable Earth. Dan volgt het verhaal over haar relatie met Leonard Cohen, tot kort voor zijn dood. Cohen begreep de klimaatsituatie, al was hij meer politiek geïnteresseerd: luister naar zijn song “The Future” (zie onderaan). Galgenhumor was Cohens reactie.In het deel DISTRACTION AND DENIAL gaat ze helemaal de psychologische tour op:een boeiende reis door het land van ontkenning, met de perverse tijdlijn “2100” van de klimaatrapporten (in plaats van 2025), de kikker in de kookpot, de sociale druk, consumptie en entertainment, ons gebrek aan langetermijnvisies, gebrek aan inzicht in exponentiële dreigingen. Wel aangrijpend is haar inschatting van de koppige ontkenning bij ouders (“The Parent Trap”). Maar Ingram negeert hier wel de hele politieke dimensie en machtsfactoren: de voorkennis in de oliesector (sedert de jaren 1950), de fatale politieke obstructie in de VS eind de jaren 1980, de elitefantasieën van business leaders met hun gouden reddingssloepen. Op die manier lijkt de klimaatcrisis “door ons allemaal” veroorzaakt, iets wat Greta Thunberg radicaal anders formuleert (VN, 23/9/2019, demorgen). En Ingrams inschatting van de gele hesjes in Frankrijk is ronduit stuitend: ze heeft het over mensen “die eigenlijk niets tekort komen”, en “uit hebzucht zelfs geen kleine inspanning voor het klimaat willen leveren”, waarmee ze haar onwetendheid etaleert over de problematiek van la France périphérique. Dan volgt met SOCIAL UNREST de te verwachten instorting van de georganiseerde maatschappij, met miljoenen vluchtelingen en sociale chaos. OVERPOPULATION AND CO-EXTINCTIONS Overbevolking is een niet tijdig op te lossen dreiging, met als gevolg extinctie van andere soorten. Wanneer dan ook TECHNO FIXES AND ESCAPE TO MARS gevaarlijke illusies zullen blijken, is er met THE END OF LEGACY niets meer om na te laten, behalve troostende gevoelens: NO BLAME, en GRIEF en LOVE (of Guy McPhersons motto “Only love remains“).

 

Leonard Cohen “The Future” (youtube)

Give me back my broken night
my mirrored room, my secret life
it’s lonely here,
there’s no one left to torture
Give me absolute control
over every living soul
And lie beside me, baby,
that’s an order!
Give me crack and av—
Take the only tree that’s left
and stuff it up the hole
in your culture
Give me back the Berlin wall
give me Stalin and St Paul
I’ve seen the future, brother:
it is murder.

Things are going to slide, slide in all directions
Won’t be nothing
Nothing you can measure anymore
The blizzard, the blizzard of the world
has crossed the threshold
and it has overturned
the order of the soul
When they said REPENT REPENT
I wonder what they meant
When they said REPENT REPENT
I wonder what they meant
When they said REPENT REPENT
I wonder what they meant

You don’t know me from the wind
you never will, you never did
I’m the little jew
who wrote the Bible
I’ve seen the nations rise and fall
I’ve heard their stories, heard them all
but love’s the only engine of survival
Your servant here, he has been told
to say it clear, to say it cold:
It’s over, it ain’t going
any further
And now the wheels of heaven stop
you feel the devil’s riding crop
Get ready for the future:
it is murder

Things are going to slide …

There’ll be the breaking of the ancient
western code
Your private life will suddenly explode
There’ll be phantoms
There’ll be fires on the road
and the white man dancing
You’ll see a woman
hanging upside down
her features covered by her fallen gown
and all the lousy little poets
coming round
tryin’ to sound like Charlie Manson
and the white man dancin’

Give me back the Berlin wall
Give me Stalin and St Paul
Give me Christ
or give me Hiroshima
Destroy another fetus now
We don’t like children anyhow
I’ve seen the future, baby:
it is murder

Things are going to slide …

When they said REPENT REPENT …

Bron (lyrics): azlyrics.com – beluisteren bij youtube

Hoeveel jaren nog?

juni 2019
Alweer doomsday tegen 2026? In een stevig gedocumenteerde blogpost van “klimaatveteraan” Sam Carana (Arctic-news.blogspot) krijgen we een zonder meer beroerde toekomst voorgesteld. Je kan natuurlijk verwijzen naar de jongen die “wolf” riep, maar de moraal van het verhaal is… dat het ook in dat sprookje de 4e maal raak was.

Sam Carana’s onheilsboodschap is het vlotst te volgen aan de hand van de plaatjes, te beginnen met het meest provocerende.

Hoeveel jaren nog?

juni 2019De dunne rode lijn is de actuele temperatuur, tot juni 2019 (we zitten al rakelings aan de 2°C(1) opwarming = Akkoord van Parijs). Van daaruit gaat het binnenkort over de 2°C, en dan op naar de 3°C:

 

  • de 2°C overschrijden we in 2019-2020 (dikke rode lijn), of in 2021
  • de 3°C overschrijden we in 2020-2021 (rood) of 2026 (blauw).

2°, 3°, 5°… Venus?

2-3-4-5 gr C op weg naar Venus

  • 2°C stijging: zitten we nu al aan (zie hierboven)
  • 3°C: habitatvernietiging voor dier en mens, sneeuw- en ijslagen verdwijnen, warrige straalstromen veroorzaken extreem weer
  • 4°C: de aarde wordt een vochtige broeikas, afbraak van de ozonlaag (bescherming tegen UV), oceanen verdampen
  • 5°C praktisch alle leven op Aarde verwoest, dodelijke UV-stralen en verdwijnen van water sturen de Aarde de weg op van Venus.

Vooral dat laatste is moeilijk om aan te nemen: de Aarde heeft ook in het verleden periodes van opwarming (zelfs 5°C) gekend, en is toch weer afgekoeld. Het verschil? Timing is alles: de snelheid van de opwarming haalt alle mechanismen voor herstel, aanpassing en compensatie door de natuur in.

De methaanbom

zeediepte noordpool methaanstatistiek

Links, lichtblauw, de ondiepe Noordpoolzee, dus vatbaar voor “methaanbommen”. Rechts, methaanuitstoot 1750-2020.

En ja, in de analyse is rekening gehouden met:

  • afbraak methaan door bacteriën (sterk verminderd vanwege zeestromingen)
  • vlakke methaancurve 2000-2007, als gevolg van globale vochttoename
  • het aardopwarmingsvermogen (GWP) van methaan moet wellicht naar boven toe bijgesteld worden, vooral (opnieuw: timing!) in de eerste jaren
  • het taboe op de “methaanbom” wordt besproken in de video met Peter Wadhams (onderaan).

2026: +10°C? Dat overleven we niet.

temperatuurstijging 2019-2026

Temperatuurstijging 2019-2026: +10°C tegen 2026. Het dodelijk gevaar van feedbacks en stapeleffecten.

 

 

3 wetenschappers aan het woord

Peter Wadhams RT America Guy McPherson

  • Peter Wadhams: een gigantische methaanbom is geen zekerheid, wel een dreiging & methaantaboe (28′)
  • RT America over Arctic-news Blogspot (4′)
  • Guy McPherson (11′)

 

Commentaar

De titel van Arctics blogpost “Most Important Message Ever” is een tikkeltje melodramatisch, en onderaan de post vraagt Sam Carana om commentaar… maar er staat niets. Het einde is nabij is al heel lang een populair thema. Toch is het risico op runaway climate change reëel (nog niet in het NL-taalgebied, wikipedia-NL kent het niet). Een jaartal voorspellen is hachelijk. Het gevaar voor onderschatting zit ‘m in

  • het feit dat we NU (2015-2020) nog maar geleidelijk afglijden, en dan kan je niet aanvoelen of het verder geleidelijk blijft, of een hockeystick wordt
  • alweer de timing: opwarming gebeurt met jaren vertraging (na CO2-uitstoot), maar na een tipping point kan het snel gaan.

Voor elk ander groot risico zou het voorzorgsprincipe gelden, maar in klimaatzaken heerst ontkenning.

(1) Detaildiscussies soms naargelang wel vertrekjaar men neemt: 1951, 1880, of 1750.

Australisch rapport: tegen 2050 afgelopen: hype?

Het Vrijheidsbeeld onder water tot aan de schouders: onjuist, zeggen de wetenschappers. Zelfs als al het ijs smelt, zal het “maar” tot aan de heupen onderlopen. Is dat een geruststelling, zeg 😉

Voor Vox(1) begon het allemaal met het doemrapport Existential climate-related security risk van de Australische denktank Breakthrough,, dat viraal ging na citeren op 3 juni in Vice. Het rapport schetst een somber scenario voor de mensheid: over en out tegen 2050. Niet onvermijdelijk, en alleen in het worst case scenario, maar toch niet onwaarschijnlijk tenzij…

In een notendop zeggen de auteurs

  • wil je klimaatgebonden (inter)nationale veiligheidsrisico’s inschatten, dan stap je beter af van de beperkingen van klimaatprognoses: de meeste klimaatrapporten zijn hopeloos conservatief en nodeloos voorzichtig
  • klimaatverandering is (op korte tot middellange termijn) een existentiële bedreiging voor de menselijke beschaving: we moeten meer gaan focussen op extreme risico’s i.p.v. enkel de probabiliteit  
  • scenario-analyse is daartoe wellicht de meest geschikte methode: een hoogrisicoscenario voor 2050 wijst dan op een fatale negatieve impact op de mensheid, die mogelijk eeuwenlang aanhoudt
  • om dat risico te vermijden of te verminderen, moeten we zeer snel overstappen op een emissievrij industrieel systeem, met een wereldwijde mobilisatie van mensen en middelen, als in een oorlogssituatie. 

Klimaatwetenschappers: help, dit is niet “volgens ons boekje”

Meerdere klimaatwetenschappers schoten in een kramp bij dit rapport. Er werden punten van detailkritiek gespuid, maar in hoofdzaak kwam de “wetenschappelijke” kritiek erop neer dat de conclusies van het rapport wetenschappelijk ongefundeerd waren, “want niet peer reviewed”. Maar daar ligt een eerste probleem:

  • peer review leidt tot  jarenlange vertragingen (van concept tot peer review tot publicatie)
  • peer review is de hoeksteen van “wetenschappelijke consensus”, een procedure die ons -met het IPCC – enkele decennia vertraging in het klimaatbeleid heeft gekost (daarover is nu in klimaatkringen vrijwel consensus)

Een tweede overweging is dat een verstoring van maatschappij en/of beschaving geen klimaatwetenschappelijk, maar een socio-politiek thema is. En met alle respect, klimaatwetenschappers zijn op dat vlak amateurs. Net als de oorlog te belangrijk was om aan generaals over te laten, helpt het om de gevolgen van klimaatverstoring vanuit andere invalshoeken te bekijken. Het Australisch rapport is er één van: het vertrekt uitdrukkelijk van een “national security” perspectief, niet van een “probabiliteit”. Een ander – intussen schoolvoorbeeld – is Syrië: met een klimaatfactor (droogte) als aanzet, uitgegroeid tot een geopolitieke kwestie van eerste orde. Over de potentieel destructieve kracht van massamigratie bijvoorbeeld is nog niet zoveel bekend.

Vox versus Vice

De felle reactie van de klimatologen en hun grondige afkeer van alles wat naar “alarm” ruikt, vond gretig gehoor: Vice kreeg massaal reacties van wanhopige en gedeprimeerde lezers (5/6/2019). Zozeer dat zelfs Vice ging inbinden (11/6), en zich bijna verontschuldigde voor de ophef. Het helpt als je je dan wat vrolijk kan maken over gekke einde-der-tijden-goeroes, en een paleontoloog van de kast haalt die uitlegt hoe de mensheid zich herstelde na eerdere crises. Inderdaad een hele troost, stel je voor: na 2050 overleeft, ergens in het laatste woud van Brazilië, een groepje mensen, en over 100.000 jaar lopen opnieuw een miljoen mensen op de planeet. Hoera, alles is relatief!
Een ander punt van voortdurende spraakverwarring, gretig opgerakeld door wetenschappers, is het onderscheid (“distinguo“) tussen “verdwijnt de mensheid?” of “sterft het gros van de mensheid?”: echt heel belangrijk 😉 voor de 6,99 miljard gedoemden! Zulke wetenschappers leven in een theoretische bubbel, en hebben geen besef van de gewelddadige terreur die een desintegrerende samenleving opvreet. En die desintegratie kan al gebeuren bij 100 miljoen, of zelfs 10 miljoen klimaatvluchtelingen.

Schellnhuber: it’s the non-linearity, stupid!

Als je dan toch optimistisch maar tegelijk risicobewust wil zijn, is de benadering van Schellnhuber verfrissend. Hij wijst primair op het niet-lineaire karakter van de klimaatontwikkelingen: we weten gewoon niet hoe en in welke mate die vele feedback loops ons de das kunnen omdoen. Het fatale risico weglachen of wegredeneren is dom. Maar (optimist) Schellnhuber voegt er olijk aan toe dat ook de maatschappelijke ontwikkelingen (en dus de tussenkomst van de mens) best niet-lineair kunnen verlopen. Anders gezegd: zodra het klimaatbesef is doorgedrongen, kan er echt wel snel een doortastend klimaatbeleid gevoerd worden. En dat blijft voor hem reden tot optimisme.  Tegelijk pleit hij voor het loslaten van de efficiëntietoets in klimaatinvesteringen: durf te investeren in allerlei experimenten, ook al weet je dat de helft of meer mislukt. Doe alsof het leven van je kind ervan afhangt. Met “voorzichtige efficiëntie” komen we er niet, dat bevestigt alleen de status quo.

Bronnen

Deze post is gebaseerd op het artikel in Vox, maar wel een beetje zwart-wit getekend, als een cartoon. Vox reageert hier vooral op Vice, en probeert wellicht Vice weg te zetten als “sensatiebelust”, terwijl zij (Vox) de stem van de voorzichtige redelijkheid vertolken. Vandaar dat de kritiek van klimaatwetenschappers zo prominent in beeld komt bij Vox. Zie ook wikipedia over het “brave” Vox en “provocerende” Vice. 

Na de spijbelaars: de bezetters?

Extinction Rebellion (XR) blokkeerde deze week drukke punten in Londen (nrc.nl 17/4/2019), als protest van burgerlijke ongehoorzaamheid tegen het uitblijven van klimaatbeleid. Niet de eerste actie van deze Britse groep die internationaal wil doorbreken. Extinction Rebellion (XR) wil een grootschalige verstoring veroorzaken, de klok rond, totdat de regering handelend optreedt in de klimaatnoodtoestand.

 

Een soort “klimaatspijbelen voor volwassenen?

De eis is simpelweg Deep Transformation van onze samenleving en economie (over enkele dagen een samenvatting van Deep Adaptation, de beweging die ervan uitgaat dat onze beschaving ten dode is opgeschreven, en we ons beter voorbereiden op de Day After).

Onze leiders hebben gefaald. Dit verwrongen systeem maakt ons dood. Het heeft ons op de weg naar uitsterven geleid.

Op RT-America besteedde Chris Hedges twee afleveringen van zijn programma ‘On Contact’ aan een interview met Roger Hallam, medeoprichter van Extinction Rebellion: hier deel1 en hier deel2 (2 x 28′, een sterk verhaal, in een saaie verpakking).

Zie verder:

Na de instorting: Mobus pleit voor permacultuur

Prof. Mobus, een autoriteit in systeemtheorie, volgt het klimaatdebacle al jaren, maar geeft nu toe zich grondig vergist te hebben. Lees hier een samenvatting van zijn blogartikel “Climate Chaos and More”:

Toen ik jaren geleden begon te bloggen, had ik eerlijk gezegd niet verwacht nog getuige te zullen zijn van einde van onze beschaving,. Natuurlijk zag ik duidelijk de trends (energie, klimaat, sociaal), en pleitte ik voor een andere levensstijl, maar de echte catastrofe, die zou voor na mijn tijd zijn [Mobus is prof-met-pensioen]. Nu ben ik er niet meer zo zeker van. (…) In feite is het eindspel al ingezet. Mijn Italiaanse collega Ugo Bardi heeft het over de “Klippen van Seneca” (de Romeinse filosoof Seneca schreef dat welvaart gradueel toeneemt, en dan plots ineenzakt, alsof je van een klip zou storten). Mijn eigen simulatiemodellen van civilisaties bevestigen die curve: een plotse instorting zodra de groeilimieten zijn bereikt. Alleen realiseerde ik me niet hoe dicht we bij die klip waren.

Het zal ons niet lukken onze beschaving zoals we die kennen, te redden met technologische trukjes. (…) Inzake energie hadden we onze hoop gesteld op alternatieve bronnen. Maar dat lukt niet: de transitie is onvoldoende om deze energiehongerige beschaving te redden. Het is een race die we aan het verliezen zijn. Volgens mij is het “game over”, ik kan me niet voorstellen dat we de levensstijl waar we aan gewend zijn geraakt, kunnen voortzetten in de 21e eeuw. Zelfs als we bij wonder CO2 uit de atmosfeer zouden halen, kunnen we de catastrofale opwarming niet tegenhouden.

Ik heb in mijn werk zoveel mogelijk factoren ingecalculeerd (zie mijn blogarchieven). Ik hoop dat de berekeningen fout zijn, maar ik heb nog geen fouten gevonden (behalve de voorspelling dat de chaos voor NA mijn tijd zou zijn). Het spijt me dat ik niet meer mensen met gezag en invloed heb weten te overtuigen.

Mijn advies is: trek de wildernis in [“head for the hills” – Mobus leeft in het NW van de VS].  Wie de wildernis intrekt, kan hopelijk overleven. Mijn voorspelling is niet het totaal uitsterven van homo sapiens, wel het verlies van onze technologische maatschappij. En die instorting is nodig om de biosfeer te vrijwaren zodat nieuwe soorten kunnen opbloeien, zoals gebeurd is bij vroegere extincties.

Zelf overleef ik het niet (te oud). Maar wat ik oprecht hoop, is dat sommige overlevers erin zullen slagen een pakket basiskennis te bewaren. Ik denk dan aan systeemwetenschap, en een praktisch uitvloeisel ervan, de permacultuur [menselijke leefomgeving op een manier die ecologisch duurzaam en economisch stabiel is, wikipedia]. Daarmee kan opnieuw een sociaal opbouwproces op gang gebracht worden, met lessen uit de fouten van het heden: blind geloof in kapitalisme, materialisme en economische groei.

O ja, en veel geluk!

Klimaatchaos in september 2019?

Doemberichten maken is een ondankbare job: meestal komen ze niet (meteen) uit, en sta je voor schut. Na Guy McPherson (die de chaos al in september 2018 zag komen, zie dit blogbericht) is het de beurt aan Sam Carana (wie?) van Arctic News Blog.Hij voorspelt mogelijk onheil in september… 2019.

De redenering gaat, kort door de bocht, als volgt:

  • recent onderzoek bevestigt dat soorten (men bedoelt: de mens) plots kunnen uitsterven door “co-extinctie”, dwz omdat hun ecosysteem instort (massa-extinctie), niet omdat hun soortspecifieke tolerantiedrempel wordt overschreden (want die ligt bij de mens vrij hoog)
  • die instorting-door-co-extinctie zou ingezet kunnen worden bij een plotse temperatuurstijging van pakweg 5°C
  • dit kan veroorzaakt worden door een plotse explosie van methaan, als gevolg van bv.
    • influx van warm oceaanwater, bv. na een forse El Nino (zie figuur hieronder)
    • aardbeving(en) in de zeeën rond Groenland
    • finale smelting van het poolijs

het verdwijnen van soorten als gevolg van de uitputting van hun hulpbronnen — een proces dat bekend staat als ‘co-extinctie’ — is meer dan waarschijnlijk de belangrijkste oorzaak van het verlies aan biodiversiteit


Influx van warm oceaanwater en gevolgen (Arctic News)

Of deze “voorspelling” nu exact uitkomt of niet, doet minder ter zake. Punt is dat de voorspelling geloofwaardig is, het zou kunnen. En dat weinig mensen, laat staan overheden, daar schijnen om te malen. Remember de Cubaanse rakettencrisis van 1962? De wereld stond op de rand van een fatale atoomoorlog. Die is er gelukkig niet gekomen omdat enkele mensen aan de top het hoofd koel hielden. Maar het was bepaald niet onzinnig om in die omstandigheden het ergste te vrezen, en te hopen op verantwoordelijkheidszin bij wereldleiders. Die is nu nogal zoek, om het zacht uit te drukken.

Waar zijn de insecten heen?

We wisten het al eerder: op youtube circuleren filmpjes over het “windshield phenomenon” in de stijl van:

  • Why don’t bugs splatter on my windshield anymore?
  • Why There Aren’t As Many Dead Bugs on Your Car…

Dan was er vorig jaar het spraakmakende onderzoek in Duitse natuurgebieden, dat een spectaculaire terugval liet zien in de insectenpopulaties in natuurgebieden. En in 2014 was er al een onderzoek. Nu zet Washington Post de studies even op een rijtje:

  • juli 2014, onderzoek stelt een daling met de helft (45%) vast bij aantallen ongewervelde dieren in 67% van de populaties, over 35 jaar (Defaunation in the Anthropocene, in Sciencemag)
  • oktober 2017, onderzoek in 63 Duitse natuurgebieden over 27 jaar toont terugval aan van insecten (gemeten in biomassa) van meer dan 75% (More than 75 percent decline over 27 years in total flying insect biomass in protected areas, in PLOS One) – zie ook commentaar in Newsweek 19/10/2017
  • augustus 2018: volgens prognoses zouden insectenpopulaties in de tropen afnemen, maar in de gematigde streken (waar het meeste voedsel verbouwd wordt), juist toenemen (Increase in crop losses to insect pests in a warming climate, in Sciencemag)
  • oktober 2018, nieuw onderzoek in beschermd woud in Puerto-Rico: wetenschappers Lister en Garcia keerden 40 jaar na eerdere metingen terug, en konden hun ogen niet gelovern. Insecten waren massaal verdwenen, samen met de insectenetende dieren (Climate-driven declines in arthropod abundance restructure a rainforest food web, in PNAS.org).

Het fenomeen, de “bug-pocalypse”, is nog niet volledig bestudeerd. Oorzaken zijn wellicht een mengeling van temperatuurstijging, droogte en pesticiden. Maar de effecten op bestuiving en biodiversiteit kunnen vernietigend zijn.

Verlies van diversiteit en abundantie van insecten zal naar verwachting cascade-effecten op de voedselketens veroorzaken en ecosysteemdiensten in gevaar brengen.

‘Hyperalarming’ study shows massive insect loss (Washington Post, 15/10/2018)