Tag archieven: abrupt

Social collapse nu ook in Bloomberg Businessweek

  Onder de wat sensationele titel New Climate Debate: How to Adapt to the End of the World geeft Bloomberg BusinessWeek een overzicht van recente papers en uitspraken van wetenschappers.

Kennelijk is het besef doorgedrongen bij vooruitziende zakenlui…

Meer en meer academici stellen vragen die je vroeger enkel bij sektes-van-de-laatste-dagen hoorde: kan de maatschappij zich voorbereiden op een wereld waarin algemene economische en politieke instorting dreigt als gevolg van de Opwarming ?

  • Jonathan Gosling: hoe moeten we ons voorbereiden op de gevolgen van een planetaire klimaatcatastrofe (deze academische paper , december 2016)
  • 16 klimaatwetenschappers uit de hele wereld vrezen voor een “hothouse Earth” (deze paper in Proceedings of the National Academy of Sciences, juni 2018) 4-5°C warmer, “met ernstige gevolgen voor de leefbaarheid van de menselijke beschaving”
  • Jem Bendell, bedenker van het concept “deep adaptation”: zie dit blogbericht 10/8/2018 . “De disruptieve impact van de klimaatverandering is nu onvermijdelijk” (juli 2018) – paper op zijn blog gepubliceerd, want wetenschappelijke tijdschriften weigerden het te aanvaarden.
  • Volgens William Clark, Harvard professor en editor van de “paper van de 16” hierboven, wordt de situatie kritiek: “er moeten doortastende maatregelen genomen worden”.
  • Diana Liverman, een van de “16” hierboven, spreekt over hervestiging van bevolkingsgroepen, compleet nieuwe infrastructuur en gewassen
  • Rob Moore van de Natural Resources Defense Council, en gespecialiseerd in overstromingen: “de regering (VS) moet investeren in de hervestiging van mensen, anders krijg je ongecontroleerde migratie van (honderd)duizenden in dit land”.
  • Cameron Harrington pleit in Security in the Anthropocene voor verregaande internationale samenwerking (bv. drinkwater).
  • zelfs Guy McPherson wordt geciteerd, met zijn prognose voor algehele instorting, niet lang na het verwachte “blue ocean event”: zie klimaat.eu5.net, september 2018 .
  • Jesse Keenan ziet geen onmiddellijke dreiging, maar stipt wel aan dat pas recent de topic “einde van de mensheid?” in de academische wereld de ronde doet.
  • ook Solomon Hsiang is voorzichtig, maar stelt toch: “If they are indeed dramatic and fast, there exists substantial evidence that many human systems, including food production and social stability more broadly, will be sharply and adversely affected”.

Lees het hele artikel in Bloomberg Businessweek 26/9/2018.

Forbes/NASA: permafrost-meren spuwen methaan


Lieflijk tjangelmuziekje bij onheilspellende beelden (youtube 17/8/2018)

Business-magazine Forbes komt aanzetten met NASA-onderzoek naar methaan spuwende meren in de permafrost aan de Noordpool. Ze lijken op gigantische kommen spuitwater, maar het gas is methaan, een 25x sterker broeikasgas dan CO2 (en daarvan hadden we eigenlijk al teveel, niet?).
Nieuw is niet dat smeltende permafrost methaan genereert, dat weten alle klimaatwetenschappers al een tijdje, wel de snelheid van het proces.

Deze plotselinge uitstoot van broeikasgassen veroorzaakt een positieve feedback, die de algehele opwarming nog versterkt. Wat de door NASA gefinancierde onderzoekers aantonen, is dat dit proces vrij abrupt kan zijn, met een dus grotere en snellere impact op het broeikaseffect. Massale uitstoot van koolstof is niet voor binnen tientallen jaren of eeuwen, het vindt NU plaats en daarmee verandert het landschap van de Noordpool.

Is dit nu slecht nieuws, of rampzalig nieuws? Alles hangt af van de snelheid en hoeveelheid van de methaan-oprispingen. Verontrustend is wel de positieve feedback, met andere woorden het is een zichzelf versterkend fenomeen.

 

Bendell’s “deep adaptation”: zet je schrap, het komt eraan!

In academische kringen sijpelt stilaan het besef door dat we met z’n allen op een trein naar de afgrond zitten. Onze welvaartsstaat stort zo goed als zeker in, als gevolg van een klimaat dat op hol slaat. Hoe groot is het probleem? Simpel: het is onvermijdelijk geworden, en het is niet meer te stoppen.

Maar niemand wil de kat de bel aanbinden. Het woord “catastrofe” is taboe. Enkele wetenschappers vinden echter dat het tijd wordt open kaart te spelen, zodat mensen elkaar kunnen steunen, en de radicale implicaties tijdig leren zien.

Een van die mensen is Professor Jem Bendell, met zijn essay “Deep Adaptation: A Map for Navigating Climate Tragedy, July 27th 2018.”

Een recent onderzoek waaruit bleek dat klimaatchaos nu onvermijdelijk is, werd afgewezen door de anonieme reviewers van een wetenschappelijk tijdschrift. De prof die het schreef, heeft het document nu dan maar zelf gepubliceerd, omdat hij de discussie wil stimuleren over de zo noodzakelijke “deep adaptation” aan de klimaatcrisis. (Deep adaptation, a Map for Navigating Climate Tragedy, in strangesounds 29/7/2018)

Het essay opent met: “Het is tijd dat we beseffen dat het te laat is om te ontsnappen aan een wereldwijde milieuramp, nog tijdens ons leven.” En dat is durven, want een wetenschapper die daar zijn naam onder zet, hoeft niet meer te rekenen op onderzoeksgeld, en riskeert niet alleen afkeuring van collega’s, maar simpelweg haar/zijn job. Eminent klimaatwetenschapper Kevin Anderson heeft al toegegeven dat zijn gilde in de praktijk aan zelfcensuur doet.

Bendell onderzocht de klimaatliteratuur van na 2014, en kan tot geen ander besluit komen dan een maatschappelijke crash. Zijn inschatting is dat het klimaat (niet langer, of nooit) lineair evolueert, maar (minstens nu) exponentieel. Dat verschil is kolossaal. En dus slaat het klimaat op hol. En mogelijk onherroepelijk.

Zijn essay “Deep Adaptation” is een wake-up call voor wie de duistere kant van de klimaatcrisis ontkent. Of anders gezegd: de mainstream wetenschap is veel te traag en veel te conservatief:

  • eerst verwijst hij naar klimaatnestor Peter Wadhams, die vindt dat de impact van een ijsvrije Noordpool mateloos onderschat wordt (met name door het IPCC)
  • idem voor de zeespiegelstijging, lineair versus exponentieel
  • idem voor de mythes van “2° C”, of 1,5°C: veel ecosystemen zullen geen 2°C overleven. Het was een politieke drempel, geen ecologische. 1,5°C dan maar? Daar schieten we waarschijnlijk ruim voorbij: we zitten nu al bijna 1°C, en de huidige uitstoot moet nog “verwerkt” worden door systeem-Aarde.

Er zit misschien een straaltje hoop in geo-engineering, maar het effect ervan is zo onzeker (en de bijwerkingen ook) – en daar staat de olifant in de kamer tegenover: methaan. Wetenschappers zijn verdeeld: sommigen slaan alarm over methaan, anderen verwachten dat het wel meevalt.

De situatie komt erop neer dat we Russische roulette spelen met de hele mensheid. En er zitten al twee kogels in het magazijn.

Stel je voor, besluit Bendell: “geen elektriciteit meer, geen water uit de kraan, je zal met de buren moeten overleggen om aan voedsel en warmte te raken. Je raakt snel ondervoed. Het voelt aan alsof iemand je vermoordt, nog voor je van honger omkomt.” Met die brutale woorden wil Bendell duidelijk maken dat dit geen theoretische kwestie is.

Bendell’s conclusie: “De disruptieve impact van de klimaatverandering is nu onvermijdelijk. Geo-engineering is waarschijnlijk ineffectief of contraproductief. Mainstream klimaatwetenschappers erkennen nu de noodzaak van veel meer aanpassing aan de gevolgen van klimaatverandering (adaptatie). De wereld zal binnen de tien jaar grondige verstoringen zien in maatschappelijke basisfuncties, als gevolg van de klimaatstress. Die verstoringen houden ondervoeding, ziektes, sociale onrust en oorlog in – ook in de rijkere landen.”

Kortom, de klimaatcrisis die binnenkort uitbreekt, zal ons allemaal vol in het gezicht treffen. Weblinks:

Intussen volgen klimaatwetenschappers schoorvoetend de chaos-voorspellingen. Zo’n vooruitzichten zouden enkele jaren geledennog afgedaan zijn als “alarmistische kletspraat”:

  • bovenstaand bericht op vrtnieuws 7/8
  • een uitgebreider artikel erover in The Guardian 7/8
  • Trajectories of the Earth System in the Anthropocene(het oorspronkelijk onderzoek bij PNAS.org 31/7/2018)

Over 2 jaar (of eerder) komt het besluit “sorry folks, we zijn inderdaad te laat” (Nic Balthazar op 8/8/2018 in De Morgen).

Update april 2019

Bendell kreeg ook kritiek uit “radicaal-ecologische” hoek, van Jeremy Lent (What will you say to your grandchildren? 9/4/2019). Lent schrijft: We staan voor de klimaatchaos, en sommigen pleiten voor ‘Deep Adaptation’ (=werken aan (maatschappelijke) overlevingsstrategieën, niet zozeer “hervormingen”).  Maar wat we echt nodig hebben, is ‘Deep Transformation’ (=diepgaande hervormingen). Op zijn blog (Responding to Green Positivity Critiques of Deep Adaptation 10/4/2019) reageert Bendell uitgebreid op deze kritiek.

Discussie Jeremy Lent vs. Jem Bendell

Radicale structuurhervormingen of actief voorbereiden op sociale chaos? Dat is het fundamenteel discussiethema tussen klimaatbewuste activisten. Twee woordvoerders, twee kampen, twee klimaatbewegingen.
Kort samengevat in deze pdf: Jeremy Lent versus Jem Bendell.(april 2019)

 

McPherson: poppen aan het dansen in september 2018?

Klimaatpessimist Guy McPherson voorspelt in enkele youtube-video’s “het einde” tegen september 2018. “Of anders september 2019.
Beetje lachwekkend, denk je. Waarop baseert hij zich? McPherson observeert sedert jaren het klimaat, en ziet + honderd destructieve klimaatprocessen, met onderling versterkende feedback-loops. Zie de immens uitgebreide maar gortdroge Climate-Change Summary and Update op zijn website. Zijn meest plausibele scenario voor september 2018:

  1. waarneming: Noordpoolijs verdwijnt (nagenoeg) helemaal
  2. gevolg: grootschalige uitstoot van methaan
  3. gevolg: plotse (enkele weken) significante opwarming van de aarde + feedback loops komen in een helse kringloop
  4. gevolg: voedselproductie (m.n. granen) komt ernstig in het gedrang
  5. gevolg: instorting van de beschaving
  6. …en door het wegvallen van global dimming wordt het effect nog versterkt

Instorting van de beschaving betekent niet noodzakelijk het einde van alle mensen, zegt McPherson, maar… wie wil in een vernietigde omgeving verder leven? Hij geeft ons minder dan 10 jaar. Het einde had hij al in 2002 voorspeld: toen gaf hij ons tot 2030. Intussen is dat voor hem 2026 geworden, mogelijk eerder. Met “2026” bedoelt hij het einde van alle hoger leven op de planeet. Met 2018 of 2019 bedoelt hij onze georganiseerde samenleving.

“Civilization, like an airplane in flight, survives only if it keeps going forward”
(Edward Abbey)

Recente waarnemingen lijken McPherson tegen te spreken:

  • het noordpoolijs is nog altijd niet volledig gesmolten
  • de uitstoot van methaan blijft momenteel binnen de perken

Maar daar staat tegenover dat:

  • het noordpoolijs effectief alarmerend snel wegsmelt: is het niet in 2018, dan in een van de volgende jaren
  • een massale uitstoot van methaan wel degelijk mogelijk is en een catastrofe zou zijn, als het gebeurt (en dat de waarschijnlijkheid ervan uiteraard toeneemt met het smelten van het noordpoolijs)

Het schokkende van McPherson’s voorspellingen is natuurlijk “september 2018”, rationeel gezien een zeer betwistbaar statement: hoeveel keer is het einde van de wereld al voorspeld? Maar wellicht heeft hij met die datum niet zozeer een concreet tijdstip bedoeld (hoewel natuurlijk ook), maar vooral willen aantonen:

  • dat we effectief op de rand van de afgrond staan, niet in 2075 maar NU
  • dat het afschuwelijk snel kan gaan (weken, niet maanden)
  • dat de milieu-instorting onze hele beschaving meesleurt (OK, behalve misschien enkele Amazone-Indianen, en de eerste maanden enkele schatrijke bunkerbewoners)

Als je jezelf wil geruststellen en het allemaal wat overdreven vindt, is er altijd nog dit zinnig artikel in The Guardian van 9 juli 2018, waarin met McPherson de vloer wordt aangeveegd. Zonder veel geruststellende argumenten, maar voor de goegemeente zoveel verteerbaarder.
McPherson:

En de hete zomer van 2018?

Tekenend voor het totaal gebrek aan “urgency” is de mierendiscussie op NL-wikipedia: moeten we het artikel nu “droogte van 2018” noemen, of nee hoor, “hittegolf van 2018”? Uiterst belangrijk onderscheid 😉 volgens deze discussiepagina. Er was zelfs discussie over het volledig verwijderen van het artikel, wegens “niet-encyclopedisch”.

  • In onderstaand filmpje zie je hoe (van 1880 tot 2017) van jaar tot jaar de gemiddelde temperaturen klimmen… hoger, hoger (vanaf 1976). Beangstigend!
  • zie ook Guy’s update 12/8/2018

Joris Luyendijk: hopen op een ramp?

Hopen op een ramp: in een opiniestuk in De Standaard pleit Joris Luyendijk, bekend van zijn lucide verslagen uit de Londense city, zonder omwegen voor een ecologische ramp. Niet om vrolijk van te worden. Maar Luyendijk ziet een ramp als een laatste redmiddel om de goegemeente wakker te schudden:

Luyendijk wijt de hele malaise, lethargie, inertie, besluiteloosheid (you name it) rond klimaatbeleid aan de overdaad aan keuzevrijheid van “de mensen”. Voor sommigen klinkt dat als een wat gratuïte, intellectuele spielerei, alsof er geen machtige anti-klimaatlobby’s bestaan die alles tegenhouden (denk maar aan de Koch brothers). Beetje politieke anlyse leert dat men in 2008 op enkele weken tijd honderden miljarden vond om de banken te redden, dus als de nood aan de man is…

‘Hoe meer keuzevrijheid, hoe beter’: dat is de ideologie van deze tijd. Maar die vrijheid berokkent enorme schade, denk maar aan de klimaatverandering. Voor een ommekeer is een schokkende gebeurtenis nodig.

Maar goed, toch blijft Luyendijks ultieme remedie nazinderen: leve de ramp dus, want anders worden we (of ze?) nooit wakker. En hij besluit:

Het ‘beste’ scenario in de huidige omstandigheden lijkt me dus dat zich op ecologisch vlak een ramp voordoet die groot genoeg is om de mensheid wakker te schudden, maar niet groot genoeg om ons uit te roeien.

Maar misschien wordt Luyendijks wens wel vervuld met een man made disaster, zoals een Grote Oorlog of een Grote Crash?

Lees Joris Luyendijk in De Standaard 20/7/2018


Overstromingen, Wageningen 2018.

Methaan kunnen we niet meten: dan zwijgen we erover?

De uitstoot van methaan uit de ondiepe zeebodem is een sluimerend klimaatgevaar.

Wikipedia schrijft erover:

Methaan is een krachtig broeikasgas, 25 maal zo effectief per mol als koolstofdioxide. Het plotselinge vrijkomen van grote hoeveelheden methaan uit de clathraatafzettingen wordt wel verondersteld een oorzaak te zijn geweest van klimaatsveranderingen in het verleden. Er wordt wel gespeculeerd dat dergelijke gebeurtenissen de oorzaak kunnen zijn geweest van de Perm-Trias-massa-extinctie of van het temperatuursmaximum op de grens van Paleoceen en Eoceen. Ook is er de mogelijkheid dat bij de huidige opwarming van de Aarde grote hoeveelheden methaanhydraten zouden kunnen vrijkomen. Hoe groot de kans hierop is, blijft een onderwerp van debat onder klimatologen.

“Onderwerp van debat” komt er echter in de praktijk op neer dat we dit
potentieel klimaatgevaar gewoon negeren, volg je even mee deze discussie op reddit: (hieronder foto en transcriptie van de tekst)


Does anyone have a link or reputable information about methane released
from permafrost and what the IPCC is saying about it, recently? What is
the current official situation?
I think a fair assessment of the official status is that: No one really knows.
There are many places releasing methane and as the globe warms, more
open up. Despite growing evidence of it’s impact, rapid release of methane is
left out from official estimates. I don’t think the IPCC or any official organization will acknowledge the danger posed by methane until rapid methane released into the atmosphere can be reliably measured.

So basically we will not account for rapid methane until it happens,
sadly it may be too late then. For now we must ignore the potential
problem.

Hope from chaos = Kevin Anderson

Klimaatwetenschapper Kevin Anderson (UK) hoopt op een revolutie, om het negatieve tij van een alarmerende klimaatontsporing alsnog te keren. Hij combineert in gedachten de woede van de Arabische lente en een wervelstorm op sociale media met de onbegrensde financiële slagkracht van de bankensubsidies sedert 2008(1). Als regeringen tegenover een sociale tsunami staan, is veel mogelijk, redeneert hij. En je zou dan kunnen beginnen dromen van een wereldbeleid dat eindelijk werk maakt van drastische uitstootreductie en een snelle Energiewende. Veel tijd is er niet meer, maar onmogelijk is het niet.

Toegegeven, het ziet er nu absoluut niet zo naar uit. Maar, vervolgt Anderson, wie had de Arabische lente zien aankomen, of Trump?

Hope from chaos: could political upheaval lead to a new green epoch? Kevin Anderson in theconversation.com (15 maart 2018)

Wat hij er niet bij vertelt (tenzij in de titel) is dat we allicht een chaotische trigger nodig hebben om dat proces in gang te zetten…

(1) Eerst de massale kapitaalinjecties om de banken overeind te houden (2008), dan het geld onbeperkt bijdrukken en doorsluizen naar de banken (QE, 2014-2018)

Een “oorlogsplan” voor het klimaat? Eind 2022 is het te laat!

James G. Anderson is niet de eerste de beste. Hij doceert klimaatchemie aan Harvard, en ontving in 2016 de Benton Medal voor zijn bijdrage tot het Montreal-protocol dat het gat in de ozonlaag moest tegengaan.

“De CO2-uitstoot duwt het klimaat in ijltempo terug naar een toestand die het laatst is gezien in het Eoceen” (33 miljoen jaar geleden, toen er geen ijs op de polen was). En over het Eoceen hebben we uitstekende informatie: paleoklimatologische metingen die miljoenen jaren teruggaan. Toen was er haast geen temperatuurverschil tussen evenaar en polen.

De oceanen waren bijna 10°C warmer over praktisch de hele diepte,en de hoeveelheid waterdamp in de atmosfeer moet extreem gewelddadige stormen hebben veroorzaakt. Waterdamp neemt namelijk exponentieel toe met een hogere watertemperatuur, en dat is de brandstof van hevige, frequente stormen.

Het is een misvatting dat we het klimaat kunnen herstellen door de CO2-uitstoot te verminderen, zegt Anderson. Herstellen van het klimaat is zo goed als uitgesloten, tenzij we een oorlogsinspanning leveren (zoals in 1940-1945) om CO2-uitstoot te onderdrukken, CO2 uit de atmosfeer te halen en het zonlicht te reflecteren van de polen.

En dat moet binnen de 5 jaar gebeuren.

De kans dat er na 2022 enig ijs overblijft aan de Noordpool, is in feite NUL, nu het permanente ijs in de laatste 35 jaar al 75 à 80% is verdwenen. “Kunnen we 75 à 80% van het permanente ijs verliezen en het klimaat redden? Het antwoord is NEE.”

En dat is voor een deel te wijten aan wat wetenschappers feedbacks noemen, de manier waarop de Aarde reageert op de opwarming. Een van die feedbacks is het ontsnappen van methaan dat nu in de permafrost onder de zee ligt opgeslagen, en dat de opwarming nog zal verergeren. Een
andere feedback is de nakende instorting van de ijskap over Groenland, wat de zeespiegel met 7 meter zal doen stijgen.

“Mensen zijn nog niet in het reine met het onomkeerbare van deze zeespiegelstijging”, aldus Anderson bij het tonen van een kaart die aantoont dat de nieuwe 10 miljard dollar Allston-campus van Harvard al na een stijging van 3 meter onder water komt te liggen. Hij toonde ook kaarten van gedeeltelijk verzonken Manhattan, en Florida zonder zijn
zuidelijke landtip.

“Het bezorgt je slapeloze nachten, als je beseft hoe onomkeerbaar dit is, de cijfers tot je laat doordringen en denkt aan de ethische aspecten van het probleem.

Ethische kwestie

Anderson gaf hierover een lezing in Chicago op 11/1/2018. Hij drong er bij de natuurwetenschappers op aan hun verantwoordelijkheid te nemen om de milieucatastrofe af te wenden, net zoals de bio-medische wetenschappen zich vroeger op het kankervraagstuk hebben geworpen. Voor de universiteiten betekent dat: natuurwetenschappen in verband brengen met wereldproblemen zoals klimaatverandering, ethisch beleid, overheidsingrijpen enzoverder.

Hij wees met de vinger naar universiteitsbesturen die blijven investeren in fossiele brandstoffen, naar journalisten die het nalaten om valse voorstellingen van politici te fact-checken, en naar CEO’s van fossiele brandstoffenmaatschappijen die maar blijven uitstoten en zo de zaak verergeren, en vooral dan de CEO’s die het publiek misleid hebben. “Ik snap niet hoe die mensen aan tafel kunnen gaan zitten met hun kinderen. Het zijn toch geen dommeriken”?

Lees het verslag van Jeff McMahon bij Forbes (Prof. Anderson’s Harvard-pagina).

Anderson… prediker in de woestijn? …

zie ook “World has three years left to stop dangerous climate change, warn experts” (The Guardian, 28 juni 2017)

Ondanks Trump: VS-klimaatbureau waarschuwt voor klimaatchaos

In het jongste klimaatrapport wijst het VS-klimaatbureau op de gevaren van abrupte klimaatverandering, mede door het onderschatten van de zgn. “positieve feedback-loops“. Enkele citaten uit de conclusies:

Conclusie #1

Positieve feedbacks in het klimaatsysteem kunnen door de mens veroorzaakte klimaatverandering versnellen en zelfs het klimaatsysteem van de aarde verstoren. (Very high confidence)

Conclusie #2
De gevolgen van complexe extreme gebeurtenissen (zoals gelijktijdige hitte en droogte, bosbranden in warme en droge omstandigheden, of overstromingen met hoge neerslag op sneeuw of vochtige grond) kunnen groter zijn dan de som van de delen (Very high confidence). Weinig analyses houden rekening met de correlatie tussen extreme gebeurtenissen.

Conclusie #3
Klimaatmodellen houden weinig of geen rekening met deze feedbacks, met complexe extreme gebeurtenissen of met abrupte en/of onomkeerbare veranderingen. (Very high confidence)

N.B. “(Very high confidence)” = mate van zekerheid waarmee uitspraken worden gedaan.

Lees het hele rapport bij globalchange.gov
Fourth National Climate Assessment (NCA4), Volume I, van het U.S. Global Change Research Program, of een bespreking bij Paul Beckwith (23/11/2017)

Wetenschappers: finale waarschuwing

World Scientists’ Warning to Humanity: A Second Notice

25 jaar geleden al, in 1992, stuurde een groep bezorgde wetenschappers een dringende oproep aan de mensheid: we moeten er dringend mee stoppen onze planeet te vernietigen, willen we onherstelbare schade in de toekomst vermijden, en als mensheid überhaupt nog een toekomst hebben.
Dringend? Sedertdien werden 10-tallen klimaatconferenties gehouden, streefdoelen uitgewerkt en een hele emissiehandel op poten gezet, maar in de praktijk werd de situatie erger in plaats van beter.

Op 13 november 2017 publiceerde de groep een tweede dringende waarschuwing. De kerngroep die de brief opstelde, is zelf verrast door de massale steunbetuigingen van wetenschappers. In de oproep verwijzen de (meer dan 15.000!) wetenschappers naar de belangrijkste parameters, die – op een uitzondering na, het ozongat – naar de afgrond wijzen. Ozon is de uitzondering, en daarmee het bewijs van hoe de mensheid echt wel kan ingrijpen, als daartoe de wil bestaat. De groep ziet weliswaar ook nog enkele kleinere positieve trends, maar dat verandert niets aan de hoofdtoon.:

* Largest Ever Group of Scientists Issues Humanity an Urgent Warning: Time Is Running Out – Humans are on a “collision course with the natural world”. in Science Alert
* De originele tekst bij BioScience – of download de tekst in pdf.

Enkele citaten

  • By failing to adequately limit population growth, reassess the role of an economy rooted in growth, reduce greenhouse gases, incentivize renewable energy, protect habitat, restore ecosystems, halt defaunation, and constrain invasive alien species, humanity is not taking the urgent steps needed to safeguard our imperilled biosphere. (…)
  • As most political leaders respond to pressure, scientists, media influencers, and lay citizens must insist that their governments take immediate action, as a moral imperative to current and future generations of human and other life. With a groundswell of organized grassroots efforts, dogged opposition can be overcome and political leaders compelled to do the right thing. It is also time to re-examine and change our individual behaviours, including limiting our own reproduction (ideally to replacement level at most) and drastically diminishing our per-capita consumption of fossil fuels, meat, and other resources. (…)