“Ik ga de moeilijkste beslissing uit mijn leven nemen. Ik wil niet meer liegen en de illusie geven dat mijn aanwezigheid in de regering betekent dat we onze doelstellingen halen.” (Nicolas Hulot, 28/8/2018)

De planeet wordt een broeikas, grondstoffen en hulpbronnen raken uitgeput, de biodiversiteit verdwijnt als sneeuw voor de zon, en dat wordt nog altijd niet gezien als een prioriteit. (…) Ik begrijp niet dat we wereldwijd met open ogen naar een tragedie hollen, en daar onverschillig bij blijven. (…) We blijven ons inspannen om een economisch model dat de oorzaak is van al deze ellende, in stand te houden en zelfs te versterken. Nicolas Hulot, augustus 2018 (nouvellesduweb)

Typerend voor de denktrant van de “weldenkende” burger in Vlaanderen(*) is deze column in De Standaard van 29 augustus:

Bart Sturtewagen, huiscommentator, somt eerst enkele extreme klimaatfenomenen 2018 op (…) Het is geen toeval dat net nu de Franse ­minister van Ecologische Transitie, Nicolas Hulot, ontgoocheld opstapt. Het tanende blazoen van president ­Macron krijgt weer een deuk. Maar erger is dat het ­gevoel van machteloosheid om nog iets aan de klimaatverandering te doen alleen bevestigd wordt. De wijnoogst kondigt zich wel voorspoedig aan (…) een schrale troost tegenover de gigantische uitdaging waar de planeet voor staat.

• Machteloosheid over klimaat neemt toe, De Standaard 29/8, B. Sturtewagen
• Le Monde 30/8

(*) Of juister: de burgers die nu de macht in handen hebben, en van zichzelf denken dat ze weldenkend zijn – daarbij kunnen klimaatbewuste lui, jong en oud, alleen knarsetandend toekijken hoe ze/we ons collectief naar de verdoemenis helpen.

Eén minuut, één ontslag (youtube)