IPCC 2000-2020: risico’s fel toegenomen

Climate tipping points — too risky to bet against– The growing threat of abrupt and irreversible climate changes must compel political and economic action on emissions.

Politici, economen en zelfs sommige natuurwetenschappers hebben de neiging om aan te nemen dat het overschrijden van kantelpunten in het aardsysteem (“tipping points”), zoals het verlies van het Amazoneregenwoud of de West-Antarctische ijskap, weinig waarschijnlijk en weinig onderzocht, laat staan begrepen zijn. Maar er is toenemend bewijs dat deze kantelpunten wel eens eerder dan gedacht overschreden zouden kunnen worden, en dat dit ingrijpende gevolgen zou hebben voor verschillende, onderling verbonden biofysische systemen. Hierdoor kunnen onomkeerbare lange-termijnveranderingen optreden.

Het artikel in Nature brengt een samenvatting van de dreigende overschrijding van deze kantelpunten, van de hiaten in onze kennis, en van mogelijke maatregelen. Verder worden de effecten van dergelijke grootschalige veranderingen onderzocht, hoe snel ze zich kunnen ontwikkelen en of we er dan nog wel controle over hebben.

De auteurs zijn van mening dat het besef van deze kantelpunten kan helpen om het klimaat tot een noodsituatie uit te roepen, in lijn met het koor van oproepen voor dringende klimaatactie, van schoolkinderen tot wetenschappers, steden en landen.

Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) introduceerde het concept “kantelpunten” al twee decennia geleden, maar toen achtte men dergelijke “breuken” in het klimaatsysteem alleen mogelijk bij een opwarming van de aarde van meer dan 5°C boven het pre-industriële niveau zou bedragen. Maar in de twee meest recente IPCC Special Reports (2018 & 2019) wordt gesuggereerd dat kantelpunten zelfs tussen 1 en 2°C opwarming kunnen worden overschreden.

Als de huidige nationale toezeggingen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen worden uitgevoerd – en dat is een grote ‘als’ – zullen ze waarschijnlijk resulteren in ten minste 3°C opwarming, en dit ondanks het doel van het Akkoord van Parijs van 2015 om de opwarming tot “ruim onder 2°C” te beperken Sommige economen, ervan uitgaande dat klimaatkantelpunten zeer onwaarschijnlijk zijn (zelfs als ze catastrofaal zouden zijn), hebben gesuggereerd dat een opwarming van 3°C “optimaal” is vanuit een kosten-batenoogpunt. Maar als de kans op kantelpunten sterk toeneemt, dan moet de aanbeveling “optimaal beleid” in de klimaat-economische modellen bijgestuurd worden in overeenstemming met de recente IPCC-rapporten. En dat betekent: de opwarming beperken tot 1,5°C. Wat niet mogelijk is zonder noodmaatregelen.

  • het originele artikel in Nature (of hier een pdf-kopie)
  • persreacties: …

Van dit artikel werd een ontwerpvertaling Engels-Nederlands gemaakt via de gratis vertaaldienst reverso (prima alternatief voor goegel transleed).