Klimaatwetenschapper Kevin Anderson (UK) hoopt op een revolutie, om het negatieve tij van een alarmerende klimaatontsporing alsnog te keren. Hij combineert in gedachten de woede van de Arabische lente en een wervelstorm op sociale media met de onbegrensde financiële slagkracht van de bankensubsidies sedert 2008(1). Als regeringen tegenover een sociale tsunami staan, is veel mogelijk, redeneert hij. En je zou dan kunnen beginnen dromen van een wereldbeleid dat eindelijk werk maakt van drastische uitstootreductie en een snelle Energiewende. Veel tijd is er niet meer, maar onmogelijk is het niet.
Toegegeven, het ziet er nu absoluut niet zo naar uit. Maar, vervolgt Anderson, wie had de Arabische lente zien aankomen, of Trump?
Hope from chaos: could political upheaval lead to a new green epoch? Kevin Anderson in theconversation.com (15 maart 2018)
Wat hij er niet bij vertelt (tenzij in de titel) is dat we allicht een chaotische trigger nodig hebben om dat proces in gang te zetten…
(1) Eerst de massale kapitaalinjecties om de banken overeind te houden (2008), dan het geld onbeperkt bijdrukken en doorsluizen naar de banken (QE, 2014-2018)